Ikaragarria da XXI.mendean jendeak klasera joan ezin izatea. Herrialde txiroenetan gertatzen den bezala, eskola izan daitekeen eraikin tristerik ere ez badago normalagoa da, nahiz eta ez lukeen normala izan behar, herri horretan klaserik ez egotea, eta hau, oso larria izanik ere, gutxieneko azpiegiturak dituen herri batean haurrak klasera joan ahal ez izatea are eta lotsagarriagoa da.
Sarritan herrialdeak duen hezkuntza mailak adierazten du herrialde horren garapen maila eta Brasil potentzia handi bihurtzeko bidean dagoela kontuan harturik ez sinestekoa da bertako egoera. Herrialde horrek hiri handien kanpoaldean kokatzen diren fabeletan dituen arazoak ikusita narkotrafikoa, bortxakeria, delinkuentzia… Fabela horietan bizi diren umeak eskolaratzea lortu nahi da etorkizun “hobeago” edo behintzat beraiek aukeratutako etorkizuna izateko aukera izan dezaten eta, honela, beste bizimodu bat aurki dezaten fabeletatik kanpo.
Baina, oso zaila da fabeletan bizi direnak eskolaratzea, kontuan izanda txabolismoko leku hauek direla Brasilgo lekurik txiro eta arriskutsuenak, ia eskualde oso batera irakasleek ez dutela joan nahi ikustean. Arazo hau konpontzeko Brasilgo hezkuntzaren azterketa sakona egin behar da eta azterketa horretatik ateratzen diren ondorioak ondo aztertu zerbait egiten hasi baino lehen.
Gainera, agintariek eskura dituzten bitarteko guztiekin egin behar die aurre arazo honi. Izan ere, Brasil bezalako herrialde batentzat beste edozeinentzat baino garrantzitsuagoak izando dira gaurko ikasleak. Honen erantzuna sinplea da Brasil garapen bidean dago eta garapen horri bultzada emango dion jenderik ez baldin badago, berriz ere, atzerapauso ikaragarria emango dute. Azken batean, zenbat eta jende ikasi gutxiago herrialdea orduan eta pobreago izan ohi baita.
Gaia interesgarria da baina fokua galdu duzue eta ahaztu duzue "irakasleen eginbeharrak"
ResponderEliminarEtiketak ondo jarri mesedez